بازگشت به خویشتن

به نام خدا

تا حالا به این دقت کردین که چقدر فکرها و آنچه که در ذهنمون داریم و در ذهنمون ایجادش میکنیم نقش مهمی در زندگی مون دارن؟ در واقع ما به هر چیزی که بیشتر فکر میکنیم اون رو به طرف خودمون جذب می کنیم چه بخواهیم چه نخواهیم، چه این فکر مثبت باشه چه منفی. پس خالق اکثر اتفاقاتی که در زندگی مون می افته خودمون هستیم. این یه قانون هست که اگه فکری رو بارها وبارها در ذهن ایجاد کردیم اون رو به سمت خودمون جذب می کنیم. حالا این فکر ممکنه مثبت یا منفی باشه. گاهی هم ممکن هست که این قانون جواب نده و انچه که ما بهش فکر میکنیم برامون اتفاق نیفته ، که این هم به این دلیل نیست که آن قانون اشتباهه، بلکه ممکنه قانون های دیگه ای باعث انجام نشدنش شده باشن.
مائیم که با فکر و احساس و عملمون خلق میکنیم، جذب میکنیم، منتها برمی گرده به اینکه چقدر این فکر قوی باشه و تا چه اندازه وجود ما رو تسخیر کرده باشه.
خیلی برام جالب بود امروز فهمیدم که برای همین هست که فکر گناه هم آسیب زا هست. وقتی ما فکر گناه می کنیم ( حتی اگه به عمل ختم نشه)،این فکر گناه، یک تحول منفی در درون ما ایجاد میکنه که قطعا تاثیر خودشو میذاره. فکر گناه درواقع زمینه گناه ایجاد میکنه و مبنای مجازات هم چیزی بیرون ما نیست بلکه اتفاقاتی هست که در درون ما می افته. مائیم که بهشت و جهنم را درون خودمون ایجاد میکنیم.
پس باید فکر بلند و بزرگ داشته باشیم، به افکارمون دقت داشته باشیم و با دقت هر چه تمامتر افکارمون را انتخاب کنیم، که در غیر این صورت این خود ما هستیم که دچار خسران می شیم.چون هر کس همان است که می اندیشد.
حضرت امیر (علیه السلام) در حدیثی می فرمایند: ریشه خوشبختی ها و بدبختی های هر کس در وجود خودش است.

همین طور در جای دیگری می فرمایند: مراقب افکارتان باشید که به گفتارتان تبدیل می شوند و مراقب گفتارتان باشید که به کردار تبدیل میشوند.

التماس دعا